Electric Dub Station (Orbital Ignition)
Deze locatie specifieke installatie en processie onderzoekt de transatlantische, koloniale geschiedenis van indigo met betrekking tot de productie ervan op Surinaamse en Javaanse plantages en in Europa, waaronder de provincie Gelderland in Arnhem. Het maakt deel uit van de serie The Supreme Exodus, waarin Antonio Jose Guzman zich bezighoudt met culturen van de Zwarte Atlantische Oceaan (Paul Gilroy) en hybride migratoire esthetiek (Mieke Bal). De laatste vijftien jaar heeft de kunstenaar zich geconcentreerd op postkoloniaal artistiek onderzoek dat te maken heeft met zijn eigen Panamese achtergrond, en hier vindt hij de oorsprong van indigo in Latijns-Amerika, Azië en West-Afrika en vervolgens in de Afrikaanse slavenhandel waar de waarde ervan exponentieel als betaalmiddel is gestegen.
Afrikaanse volkeren die tot slaaf werden gemaakt brachten de kennis van de indigoteelt over naar Amerika, en in de jaren 1700 was de winst van indigo groter dan die van suiker en katoen. De sonische structuren en liederen die de Afrikanen op de indigo-, suiker- en koffieplantages zongen, hadden een diepgaand effect op de muziek in Amerika, die Afrikaanse ritmes omarmde die rechtstreeks leidden tot de blues in de Verenigde Staten, rumba in Cuba, cumbia in Colombia, bossa nova in Brazilië en dub - waarvan de invloed op de hedendaagse muziekproductie nauwelijks kan worden overschat en die de kern vormt van Reggae muziek en Reggaeton - in Jamaica.
De installatie bevat soundscapes van plantages in Suriname en Alan Lomax-opnames van marrongemeenschappen, vermengd met dubbeats en Batá drums, en ongeveer honderd banierstukken en twintig afrofuturistische kostuums, gemaakt met indigomeester Sufiyan Khatri en geproduceerd en geblokdrukt met textielontwerpster Iva Jankovic. Bezoekers kunnen om de hangende werken heen lopen en er direct onderdoor of tussendoor lopen. De kostuums en dans in de specifiek Panamees-Congolese processie zijn geïnspireerd op traditionele rituelen van de marronbevolking van Amerika en de filosofie van Sun Ra, de vader van het afrofuturisme. De wandeling en muzikale performance door Arnhem omvat ook een simulatie van een dub poëzie werk en eindigt op de locatie van de installatie.
Het project geproduceerd voor sonsbeek en de Paiz Art Biënnale, Guatemala wordt uitgevoerd door de kunstenaar, Avalon Brown, Savalan Ghodsi, Fernanda González Morales, Rebecca Lillich/Krüger, Shanti Monkou, Isaiah Wilson en dansers van het AZC Almere in samenwerking met Stichting de Vrolijkheid. De muziek bestaat uit Tatiana Koleva op marimba en Transillumination # 1 gecomponeerd door Guzman en geproduceerd met Alejandro Matamala. De dub sonische structuur is samengesteld uit Guzman's Panamese DNA gemixt met dub echo's, en loops en geluiden van marron gemeenschappen.
Antonio Jose Guzman (1971, Panama City) is een Nederlands-Panamese beeldend kunstenaar die woont en werkt in Amsterdam, Panama City, Gujarat en Dakar. Door middel van verschillende media herinterpreteert Guzman postkoloniale opvattingen in onze samenleving, waarbij hij reflecteert op sociale rechtvaardigheid, genetisch onderzoek en de koloniale geschiedenis van textiel, migratie in sociale transformatie en gemeenschapsbetrokkenheid, en geheugen in relatie tot gemeenschap, afkomst en sociaal collectivisme. De installaties en het multidisciplinaire werk van de kunstenaar zijn geïnspireerd door diasporische identiteit, het vertellen van verhalen en culturele analyse waarbij tijdzones, werelden en sferen in 'tijdreispercepties' worden doorkruist. Zijn werk is internationaal tentoongesteld op plaatsen als: M HKA, Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen; Framer Framed, Amsterdam; OSCAM - Open Space Contemporary Art Museum, Amsterdam; Galleri Image, Aarhus; International Documentary Festival Amsterdam; en Rush Art Galleries, New York. Hij nam deel aan de Sharjah Biënnale, Havana Biënnale, Dakar Biënnale en de Central American Biënnale, Costa Rica. Naast andere professionele ervaringen, is Guzman docent en eindexamenadviseur geweest in gerenommeerde instellingen zoals: New School, New York; ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten, Arnhem; Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam; en Minerva Kunstacademie, Hanzehogeschool Groningen.
Iva Jankovic (1979, Ruma) is een Nederlands-Joegoslavische kunstenaar en ontwerper. Ze is gevestigd in Amsterdam en werkt in Nederland, Gujarat en Servië. In 2012 richtte ze een duurzaam kledingmerk op dat dient als platform voor het artistieke onderzoek naar het gebruik van patronen en symbolen over de hele wereld. Door haar traditionele kunstopleiding te combineren met ambachtelijke kunst zet ze ideeën om in performancestukken, installaties en unieke mode items. Haar fascinatie voor gemeenschappelijke herinneringen bevordert een theorie van homogeniteit in het menselijk denken. Door interculturele symbolen te deconstrueren en ze naar een lokale omgeving te brengen, beweert ze dat duurzaamheid de enige weg is naar een echte dekolonisatie. Jankovic's werk is internationaal tentoongesteld op plaatsen als: Museum Het Schip, Amsterdam; Kröller-Müller Museum, Otterio, Nederland; Watersnoodmuseum, Ouwerkerk, Nederland; Humanity House, Den Haag; Framer Framed, Amsterdam; OSCAM - Open Space Contemporary Art Museum, Amsterdam; MAK - Museum of Applied Arts, Wenen; en op meerdere designweken en evenementen in Zürich, Hamburg, Sofia, Zagreb, Skopje en Belgrado. Haar andere creatieve werk omvat een samenwerking met de Stichting de Vrolijkheid, een netwerk van professionele kunstenaars en culturele organisaties die kunstprojecten ontwikkelen in Nederlandse asielzoekerscentra.
