Le fouta organic
Het ontwerp van dit paviljoen, geïnspireerd op de Mousgoum hutten uit Tsjaad en Kameroen, is zowel een kunstobject als een ruimte voor bezoekers en evenementen. Vier elementen bestaande uit ingangen, deuren die toegang geven tot de binnenruimte, zijn genesteld op een cirkelvormige fundering in de centrale koepel. In tegenstelling tot de enkele deuropeningen van de Mousgoum hutten die de ingang op hemelse wijze omlijsten en markeren, vermenigvuldigt Cheick Diallo ze voor ventilatie en om een discussie op gang te brengen over toegankelijkheid, gastvrijheid en thuis horen in het idee van thuis.
Van buitenaf gezien hebben de hutten van Mousgoum vaak de vorm van een schelp, met patronen die in groepsverband zijn gemaakt - meestal door leden van dezelfde gemeenschap - en die zowel steigerwerk als versiering zijn. Het materiaal is meestal klei en modder, verzameld in de omgeving waar hout en steen ontbreken, ontworpen voor de context en in antwoord op de plaatselijke behoeften. De heel dikke muren laten aan de bovenkant een opening voor luchtcirculatie. Door de broosheid van de materialen vereisen de Mousgoum hutten permanent onderhoud.
La fouta organic contrasteert het gebruik van materialen die een lange levensduur garanderen met het gebruik van materialen die fragiel zijn: het frame rust op een metalen geraamte dat visueel doet denken aan de gelijmde vlechten van Afrikaanse vrouwen, en de wanden zijn bedekt met muskietennetten voor meer transparantie en communicatie tussen het interieur en de buitenkant. De nomadische hut nodigt uit tot een sedentaire levensstijl en is bedoeld om in verschillende ruimtes te worden geplaatst. Voor Diallo roept dit vragen op over precariteit en tijdelijkheid, en wijst het op de relatie van architectuur tot het in stand houden van de sociale omstandigheden van samenlevingen, in het bijzonder met betrekking tot de sloppenwijken die mensen gedwongen zijn te verduren. Sloppenwijken, die meestal het gevolg zijn van een falend modern segregationistisch systeem, kunnen ondanks hun precariteit en dichtheid op een andere manier worden gelezen om over territorium en ruimte te praten.
La fouta organic roept ons op om het potentieel te zien van het informele en het tijdelijke om ons een andere manier te leren om met anderen en ruimte om te gaan - want elke ruimte is immers een sociaal product.
Cheick Diallo (1960, Bamako) is een architect en ontwerper die in Mali woont en werkt. Na zijn afstuderen aan de Ecole Nationale Supérieure de Création Industrielle (ENSCI) keerde hij terug naar Mali waar hij in zijn geboortestad Diallo Design Studio oprichtte te midden van ambachtslieden die huishoudelijke voorwerpen maken van afgedankte materialen zoals oude banden, flessendoppen, blikjes en computerbatterijen. Met zijn team van ambachtslieden vervaardigt hij fijnbewerkte meubels en voorwerpen uit afgedankte voorwerpen of afval; hij maakt zijn eigen werk door alledaagse voorwerpen te ontwerpen vanuit een hedendaagse visie. Onder invloed van de Angelsaksische en de Franse school pleit Diallo voor culturele vermenging in zijn creaties en zijn projecten getuigen meestal van een lokale maakwijze waarbij afgedankte materialen worden gebruikt en meestal met de hand wordt gewerkt. Zijn betrokkenheid bij de promotie van "Made in Africa" design heeft zich gematerialiseerd in de oprichting van de Association of African Designers in 1996, waarvan hij sinds 2004 voorzitter is. Zijn werk is veelvuldig onderscheiden, zoals Elle Decoration's 2014 designer of the year. Zijn werken zijn opgenomen in de collecties van grote musea in Frankrijk, Engeland, Zwitserland, België en de Verenigde Staten. Hij heeft geëxposeerd in talrijke locaties, waaronder: Mandet Museum, Riom, Frankrijk; Nationaal Museum van Mali, Bamako; Kunstpalast, Düsseldorf; Hayward Gallery, Londen; Centre Pompidou, Parijs; Johannesburg Art Gallery; en Mori Art Museum, Tokio.
Dit werk wordt gepresenteerd in samenwerking met het Kröller-Müller Museum.
