Ademen, de wereld begint met bomen
Tee's sculptuur en performance onderzoeken het symbiotische netwerk dat planten en bomen gebruiken om te communiceren en te groeien, en hoe dit interactieve 'koloniemodel’ zowel een paradigma biedt voor het beschouwen van beweging als migratie van mensen in Arnhem. Het levensboommotief in de sculptuur verwijst naar de fractale geometrie van plantstructuren, waarin vergelijkbare patronen verschijnen op zowel micro- als macroniveau. Dit beeld is ook aanwezig in Tee's werk met rituele Indonesische Tampan- en Palepai-textiel, verbinding makend met voorouderlijke wortels, de boom der kennis en de 'kosmische' boom. De klei voor de stenen waaruit het geïntegreerde beeldhouwwerk bestaat, is afkomstig van verschillende locaties, waardoor de stenen verschillende kleuren en texturen kregen. De bladafdrukken die sommige stenen sieren, zijn afkomstig van lokaal gebladerte dat gevonden is in Park Sonsbeek.
Recent onderzoek heeft uitgewezen dat bomen begiftigd zijn met gevoeligheid, geheugencapaciteiten en communicatieve vaardigheden. Hoewel het lichaam van een boom in niets lijkt op dat van een dier en geen gespecialiseerde organen hebben, vertonen ze toch georganiseerd gedrag en hun eigen unieke intelligentie. Voor Tee biedt dit een cognitief model voor het heroverwegen van de wederkerige relatie tussen niet-menselijk en menselijk, en een gemeenschap en wereld die alle levende wezens omvat. Hier kunnen bossen worden gezien als een politiek model voor de wederzijdse co-existentie van niet-menselijke en menselijke levende wezens.
Tee combineert de sculptuur met een ander werk, een textielbanner die over het water hangt. De banner is gemaakt van gerecycled PET-materiaal en bedrukt met collages gemaakt van bladeren en takken uit het park die Tee gedurende twee jaar heeft verzameld en gedroogd. Deze natuurlijke, seizoensgebonden beelden worden onderbroken door gekleurde blokken die de onverwachte en onvoorspelbare periodes van de pandemische lockdown markeren, en de stemmingen en emoties die daarmee samenhangen.
Naast de levensboomsculptuur wordt samen met danseres en choreografe Marjolein Vogels een doorlopende groepsvoorstelling ontwikkeld waarin de groeistructuur en de gevoeligheden van bomen worden verkend.
Het werk van Jennifer Tee (1973) omvat sculptuur, installatie, performance, fotografie en collages, allemaal met een breed onderliggend referentiekader. Van centraal belang is Tee's interesse in de tussentoestand van wat zij 'de ziel in het ongewisse' noemt. De ziel in het ongewisse is rusteloos en levend, en gevangen in een niet nader genoemde plaats - een conceptuele, mentale, psychologische en fysieke ruimte - op de grens tussen het hier en het mogelijke. Met haar werk moedigt ze de contemplatie aan van de fragiele verbindingen van het leven, waarbij ze spirituele rijken oproept met actieve materiële experimenten.
Tee was resident artist aan de Rijksakademie van beeldende kunst, Amsterdam en ISCP, New York en won in 2020 de Amsterdam Prize. Recente solotentoonstellingen zijn: DRIFT, multilingual performance choreography, Stedelijk Museum Amsterdam, 2020; Let it Come Down, Bonner Kunstverein, Bonn en Camden Arts Centre, Londen (2018-19); Ether Plane ~ Material Plane, ISCP, New York, 2018, Occult Geometry, Kunsthal Charlottenborg, Kopenhagen, 2014. Haar werk is verschenen in groepstentoonstellingen en biënnales, waaronder: 16e Istanbul Biënnale, 1019; 33e Bienale de São Paulo, 2018; Manifesta 11, Zürich, 2016.
Marjolein Vogels (1984) is choreograaf, performer en artistiek leider van WhyNot festival. Ze studeerde moderne danstheater, met als specialisatie podiumkunsten aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Ze werkt als danseres, performer en werkt samen met met Nicole Beutler projects, Arno Schuitemaker, Virgillio Sieni (IT), Michael Portnoy e.a. en choreografeerde voorstellingen in nauwe samenwerking met Jennifer Tee, Aimee Zito Lima, Coralie Vogelaar e.a. Ze geeft les aan verschillende kunstacademies en cureert evenementen die ontstaan zijn vanuit de wens om dans en performancekunst naast andere kunstvormen te plaatsen en deze te laten communiceren en resoneren met een breed publiek.
