Quantum Ghost
Een serie grootschalige fotogrammen en een nieuwe audio-installatie vormen dit doorlopende werk, wat het potentieel onderzoekt voor herstel en ontmoeting door middel van antikoloniale archieven — ontstaan vanuit de zoektocht naar persoonlijke geschiedenissen en erfgoedsites die Namibië en Groot-Brittannië met elkaar verbinden via mijnbouw, kolonisten en de Namibische (Anti-Apartheid) Onafhankelijkheidsoorlog.
Libita Sibungu's onderzoek naar de mijnbouwgeschiedenis in het Namibisch Nationaal Archief onthult verbanden tussen het verplaatsen van grondstoffen uit de aarde en zwarte lichamen die gefotografeerd werden tijdens het delven. Sibungu's fotogrammen uit haar Quantum Ghost-serie zijn een directe transmissie van object naar beeld waarmee een latent persoonlijk archief opnieuw als levend document wordt verbeeld. Sibungu verzamelde stenen, schelpen en aarde uit het Namibische landschap en bracht ze naar Engeland, in navolging van de ballingschap van haar overleden vader vanuit Namibië naar Cornwall in de jaren tachtig. Dit nieuwe fysieke archief van verplaatste materialen, evenals zaden, salie en kristallen met helende eigenschappen, alsook fragmenten van foto's en promotiemateriaal uit de sociale en politieke geschiedenis van Namibië, worden op lichtgevoelig papier gelegd met de afmetingen van het lichaam van de kunstenaar, waarmee een nieuwe herinnering van voorouderlijke ervaring wordt vastgelegd. De aura-vormige afdrukken houden licht vast en stralen het uit. Ze openbaren een visie op onderaardse groei en verval, waarin de gewelddadige stroom van natuurlijke bronnen en menselijke lichamen door de tijd weerklinkt, door Sibungu uitgelicht als een projectie van kosmische en universele energie. Sibungu's opgraving van het verleden, zowel materieel als verhalend, onthult de echo’s van kolonialisme, diaspora en migratie die in de landschappen zijn ingebed.
In deze versie van Quantum Ghost wordt een selectie van fotogrammen gecombineerd met een subtiele sub-bass-compositie, gecreëerd door kunstenaar en onderzoeker Jol Thoms. Dit subsonische element loopt parallel met de natuurlijke frequenties van uranium vervalketens die het binnenste van de aarde verwarmen. Door een zorgvuldige spectrale analyse schuiven deze processen naar helende frequenties die gericht zijn op liefde en herinnering, die worden gevoeld, belichaamd en gehoord.
Libita Sibungu's solo- en samenwerkingsprojecten onderzoeken de politieke en spirituele relaties tussen landschap en lichaam - verteld door persoonlijke en collectieve geschiedenissen die de erfenissen van diaspora verbinden. Het onderzoek wordt zichtbaar gemaakt door fysieke manieren van graven; in de aarde, in archieven – waarmee verloren en verborgen getuigenissen uit voortvluchtige ervaringen worden blootgelegd. Installaties, performance, print, tekst en geluid activeren gesprekken rond de mogelijkheden van een levend archief.
Sibungu is een Brits-Namibische kunstenaar die in het Verenigd Koninkrijk en Namibië woont. Projecten zijn gepresenteerd bij onder meer: Temple Bar Gallery, Ierland, (2021), Gasworks, Somerset House, Spike Island, (alle VK) en Cabaret Voltaire, Zwitserland, (2019); Whitstable Biënnale; Eastside Projects, (alle VK) en Kalashnikovv Gallery en de Bagfactory, Johannesburg (2018); South London Gallery, VK, en Diaspora Pavilion, 57e Biënnale van Venetië, Italië (2017). Sibungu ontving de Paul Hamlyn Foundation Award en de Henry Moore Foundation Grant Award (2020).
