UnMYthU :Unquantize
Twee projecten op twee verschillende locaties in Arnhem zijn met elkaar in dialoog terwijl de kunstenaar zichzelf presenteert via twee verschillende personages, waarbij ze een binarisering van het zelf uitvoert.
De Sint-Eusebiuskerk, in het hart van Arnhem, is een duidelijk herkenningsteken. De kerk werd bijna volledig verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog en de langzame wederopbouw door de jaren heen is een vorm van nationalistische herdenking. Binnen deze historische ruimte voor collectieve en rituele herdenking — misschien zelfs herstel — wordt Sen's werk in vijf lichtbakken getoond, groot en klein. Suggestieve figuratieve tekeningen leggen wilde en speelse verbindingen met de geschiedenis van de locatie, moderne mythen, hedendaagse politieke media, populaire cultuur en kunst. Rondom deze grootschalige tekeningen op speciaal gemaakt Japans Kozo-papier zijn lijnen verbonden met tekst, vormen van labelen en nummeren, die verwijzen naar een algoritmische hiërarchie van beeldvorming, alsook instructies. De teksten kunnen verplaatst worden — zinnen kunnen opnieuw geformuleerd worden, woorden gecensureerd of gewijzigd — schijnbaar aan te passen aan elke visie en hun a/politieke omstandigheden.
De geste van communicatie, verduistering en bekendmaking, vertaling en de onzekere betekenis die centraal staan in dit werk zijn ook terug te zien in het tweede werk aan het Portierswachthuisje aan de Buitenplaats Koningsweg. In een doorlopende performance die door zal gaan tot het einde van sonsbeek in 2024, brengen QR-codes een intermediair sensorium samen. Meerdere QR-gecodeerde lichtbakken openen Sen's belichaamde sonische en video-uitvoeringen die verboden politieke verhalen vertellen en die worden gevoed door dagelijks veranderende omstandigheden met tactiele en zintuiglijke manifestaties in een constante staat van verandering.
De performatieve rode draad in dit werk is het opsplitsen van jezelf en verbindt hiermee de werken waarin Sen vertaling laat zien als een worsteling van de ene context naar de andere, de ene taal naar de andere, en uiteindelijk van het ene performatieve vlak naar het andere. In deze beproeving van voortdurende arbeid en angst kunnen de werken niet worden gezien buiten de context van een wereldwijde pandemie waarin zij worden gemaakt en bekeken. Geïndividualiseerd en gescheiden door muren, maskers en algoritmen, wordt het proces van betekenisgeving verward, gefragmenteerd en soms onzinnig. Middels haar subjectiviteit als kunstenaar uit het Zuiden streeft Sen's werk ernaar om het individuele te belichten terwijl het doordrenkt is met universele betekenis.
Mithu Sen (1971, Burdwan) is een conceptueel kunstenaar en werkt met verschillende media om hiërarchische codes en regels te onderzoeken en te ondermijnen, specifiek kijkend naar de 'mythen' van seksualiteit, taal, markt en marginalisering. Met verschillende apparatuur en interventies, spelmethodes, kwetsbaarheid en intuïtie weerlegt ze de normen van sociale uitwisseling en verstoort de codes waarop we vertrouwen. Taal wordt nauwgezet bestudeerd en taalkundige structuren en hegemonieën worden geabstraheerd tot 'non-taal', waarvan het gebruik een 'linguale anarchie' voorbrengt, zoals Sen het noemt - waarbij gebruik wordt gemaakt van verstoring, ruis en sonische invloeden voor spontane creatie. Haar tentoonstellingen en performances waren te zien in vele musea, instellingen, galeries en biënnales/triënnales, waaronder: 9th Asia Pacific Triennale of Contemporary Art 9, Brisbane, 2018; Tenshin Memorial Museum of Art, Ibaraki, Japan, 2016; Guggenheim Museum, New York, 2016; Unlimited, Art Basel, 2016; Queens Museum, New York, 2015; en Tate Modern, Londen, 2013. Sen werd in 2020 door India Today uitgeroepen tot Performance Artist of the Year, waarvoor ze in 2015 de Prudential Eye Award for Contemporary Asian Art in Drawing ontving en de eerste kunstenaar was die de Škoda Award ontving voor Beste Indiase Hedendaagse Kunst in 2010. Ze woont en werkt in New Delhi, India.
