Voorwoord door Amal Alhaag & Krista Jantowski (curatorial team sonsbeek 20←24)
De bijdrage van Mathieu Charles getiteld 𝑆𝑐ℎ𝑖𝑝𝑏𝑟𝑒𝑢𝑘𝑒𝑙𝑖𝑛𝑔 is een soundscape die zachtjes breekt met de conventies rond tijd en taal. Mathieu fluistert ons voorzichtig in over ‘the fire next time’, Baldwin’s waarschuwing uit het verleden die blijft branden. Het werk is een sonische epiloog, een luisterverhaal, dat ingaat op de nachtmerries van het verleden, die nog steeds aanwezig zijn in ons dagelijkse leven: de erfenis van slavernij en kolonialisme die gemarginaliseerde mensen in een greep houden, in ‘een zee van witheid’. We horen echter ook de geluiden van hysterie, van vreugde, van verveling, van de eigenzinnige levens van de dromers. Zonder hen was er geen voortgaan na het eind van de wereld. In de woorden van Sun Ra Arkestra zangeres June Tyson: “It’s after the end of the world — don’t you know that yet?”
“What can I do?
I must begin.
Begin what?
The only thing in the world that’s worth beginning:
The End of the World, no less." — Aimé Césaire
Bovenstaande quote uit een gedicht van de wereldberoemde Martinikaanse dichter Aimé Césaire herinnerde ons aan het werk van Mathieu Charles. Césaire was één van de meest vooraanstaande linkse politici in Martinique, zeer toegewijd aan de strijd voor rechten voor de Franse Antillen en een afgevaardigde voor het Franse parlement. Luisterend naar Mathieu’s voordracht van 𝑆𝑐ℎ𝑖𝑝𝑏𝑟𝑒𝑢𝑘𝑒𝑙𝑖𝑛𝑔 ontdekken we dat het gedicht heel wat referenties in zich meedraagt die ons gidsen door deze moeilijke tijden, van Baldwin tot Sun Ra.
“You think your pain and your heartbreak are unprecedented in the history of the world, but then you read. It was books that taught me that the things that tormented me most were the very things that connected me with all the people who were alive, who had ever been alive.” — James Baldwin, The Doom and Glory of Knowing Who You Are, Life Magazine, May 24, 1963.
Terwijl wij door dit onvoorspelbare jaar proberen te navigeren, zien we herkenbare geweldsvormen in de reacties op COVID19: racisme, seksisme, kapitalisme. Mathieu reageert op deze bekende ‘ismen’ die hem blijven achtervolgen, die ons achtervolgen, en die ook onze voorouders hebben getekend.
Deze prelude maakt deel uit van 𝐼𝑡’𝑠 𝐴 𝑄𝑢𝑒𝑠𝑡𝑖𝑜𝑛 𝑂𝑓 𝑃𝑜𝑤𝑒𝑟, 𝐼𝑠𝑛’𝑡 𝐼𝑡?: een mixtape die aantoont hoe raciale en genderspecifieke dimensies van kapitalisme hedendaagse arbeidsomstandigheden beïnvloeden. Met aandacht en bedachtzaam samengesteld door kunstenaar Em’kal Eyongakpa en curator Amal Alhaag.