Kunstwereken van: Louis Henderson & João Polido, Ibrahim Mahama, Hira Nabi, Nader Mohamed Saadallah, Alida Ymele, Buhlebezwe Siwani
Om hen te kalmeren, die de nacht in hun middaguren verrasten;
die wij met lood geladen hebben;
naar kerkers en geïmproviseerde graven geduwd;
om onze onherstelbare zelven vrij te pleiten
van de last van de wilgenzwepen die op de loer liggen in de tijd.
Wij hebben geen rouwenden nodig in onze pas,
geen berouw, geen tranen.
Alleen dit: Beslis
dat de sprinkhaan nooit meer onze boerderijen zal bezoeken
Odia Ofeimun “Beslis”
* geen officiële vertaling
Bonaventure Soh Bejeng Ndikung: Voor velen wordt werk sterk geassocieerd met routine, specifieke schakelingen, alledaagse procedures; met rituelen. De rituelen van het op een bepaald tijdstip opstaan, de voorbereiding van de dag, de reis naar de werkplek, de dynamiek van de relaties met collega's en managers/hoofden, de rustpatronen, de liederen die men zingt om de tijd te doden of de geest te kalmeren terwijl er repetitieve of mechanische handelingen plaatsvinden.
Deze frequentie roept - rechtstreeks en zijdelings - beschouwingen op over de rituelen van de geziene en ongeziene arbeid. Hier omvat werk zowel gezinstaken, zorg en huishoudelijk werk als andere vormen van arbeid b.v. bedelen of activisme, die gewoonlijk niet onder deze paraplu worden gerekend omdat de vorm van economische beloning niet direct is of geheel ontbreekt.
Te veel soorten werk waarin zorg, gezelligheid en gastvrijheid centraal staan, worden onder zeer precaire omstandigheden beoefend. Ondanks de onzekerheid tonen veel van de arbeiders die ze uitvoeren - en dat zijn meestal arbeiders uit de arbeidersklasse, vrouwen en/of migranten binnen onze samenlevingen - de meeste veerkracht en vastberadenheid. Het komt niet zelden voor dat moeders kinderen opvoeden en werken, dat migranten verschillende vreemde of onzekere baantjes combineren om de eindjes aan elkaar te knopen, of dat mensen uit de arbeidersklasse doen wat vaak beschouwd wordt als "gemene" baantjes, waartoe ook essentiële banen behoren, zoals zorgwerk en schoonmaken. De in deze frequentie gegroepeerde kunstenaars roepen de routines en rituelen op van geestelijke genezers, fabrieksarbeiders, politici en geesten, huispersoneel, dokwerkers en scheepsslopers, handwerkslieden en -vrouwen die hun vak verliezen door automatisering, mechanisch werk en nog veel meer. Deze rituelen worden vaak gefaciliteerd, gesmeerd, gekatalyseerd of gewoon begeleid door meervoudige sedimenten van sonoriteit die weerklinken binnen en over de tentoonstelling.